Kiedy miałam czas, byłam spokojna, czułam, że chcę o czymś powiedzieć, czasem, gdy chciałam się wyżalić, ale nie było komu. Robiłam przerwy, nawet półroczne, jeśli po prostu mi się nie chciało, nie miałam ochoty nikomu nic mówić, gdy nie kochałam życia, gdy kochałam tak bardzo, że żadne literki nie mogły dotrzeć do mojego mózgu lub, gdy tylko książka mogła mnie przytulić, ale takiego przytulenia nie chciałam.
Pisałam na prośbę przyjaciela, chociaż wcześniej pojawiały się głosy znajomych. Nigdy z własnej zuchwałości, choć przerasta mnie dwukrotnie (a nie jest to trudne). Nigdy nie myślałam, że 21-latka może napisać interesującą autobiografię, nie uważałam, że powinnam to zrobić, nie sądziłam, że potrafię. Pisałam na siłę i z dużymi trudnościami emocjonalnymi.
Pisałam dla siebie i dla najbliższych, bez aspiracji na głośny odzew i zainteresowanie wydawnictwa. Od razu na czysto (mój Wydawca nie mógł później tego powiedzieć...), bez wracania się, poprawiania słów na bardziej chwytliwe, bardziej zabawne, bardziej inteligentne i elokwentne. Ręka leciała płynnie, choć zbyt wolno. Nie próbowałam pokazać się z lepszej strony, bez górowania skromnością mówiłam o normalnej sobie.
Pisałam tak, jak umiałam.
Pisałam to, co myślałam.
Po 3 latach ciszy, przerw, pojedynczych wspominek i pytań, za sprawą jednego pana z tytułem doktora, który zachwycił mnie swoim nieukrywanym i nieudawanym zachwytem książka z metaforyczną okładką leży w moim pokoju i jest przechwytywana z rąk do rąk, bez których mój palec wskazujący też by nic nie wyklikał :)
Ta książka może też JUŻ! WRESZCIE! leżeć w Twoim pokoju! :)
Nakład 1500 egzemplarzy, cena 26.90...Myślicie, że się sprzeda w całości?.:)
Na razie można kupić tu:
http://polwen.pl/product-pol-122874-ACZkolwiek-kocham-zycie-.html?removeFromObserved=hr0b9pdmdpge8m4p3ju56bj6c3_uniw
oraz na spotkaniu autorskim już w tą niedzielę o godz. 17:00, w DA przy ulicy Rapackiego w Radomiu.
ZAPRASZAM PRZEBARDZO!!! (zwłaszcza na tort!)
A jeśli ktoś ma życzenie i jest ciekawy o co chodzi i jak to było, to zapraszam do posłuchania :)
http://radioplus.com.pl/kultura/aczkolwiek-kocham-zycie--19462
To jednak niezwykłe trzymać Joannę Czaplę w rękach 
:)
:)
