piątek, 16 czerwca 2017

Lubię mówić z Tobą, nie-Gimbazo :)

We wtorek, 13 czerwca zostałam zaproszona na spotkanie autorskie z uczniami Publicznego Gimnazjum Nr 22 z Oddziałami Integracyjnymi im. Karola Wojtyły w Radomiu jako jego absolwentka.

To było moje czwarte spotkanie i jedno z dwóch najbardziej udanych
Uczniowie, którzy przyszli z własnej woli nie byli "Gimbazą", tylko rozwiniętymi emocjonalnie, dojrzałymi ludźmi, do których chciało mi się mówić o wiele bardziej, niż do reszty świata
Niektórzy z nich wzruszyli się do łez, nawet ja w jednym momencie musiałam udawać, że rozwiązała mi się sznurówka

Najbardziej podobały mi się pytania od samych uczniów, swobodne rozmowy i wspominki z nauczycielami, luz i szczerość - z obu stron.
 Spodziewałam się standardu: wywiad, pytanie, odpowiedź, grzeczne słuchanie przez bierne audytorium. Ale, spotkanie, które wraz z nauczycielką spróbowałyśmy włożyć w jakieś ramy wymknęło się spod lejców i było kompletną improwizacją, którą w równej mierze ogarniali uczniowie, nauczyciele i ja.
Było "słowo wstępu" w postaci przeczytanego fragmentu książki, pierwsze pytanie nawiązujące do niego, następnie "pytanie od publiczności" i to od chłopaków!, w międzyczasie jedna z nauczycielek opowiadała młodzieży jaka byłam w ich wieku ucząc się w tej szkole, prowadziłyśmy też dość prywatną rozmowę na forum sali z Panią Iwoną Rasztabigą, o której jest całkiem pokaźny fragment w książce.

Na koniec zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie, ale najbardziej przejęło mnie oficjalne podziękowanie i wręczenie pięknego anioła w imieniu szkoły przez dziewczynkę, której buzia była mokra od łez...

Na spotkanie przyszli też uczniowie z mojego osiedla, tzw. "trudna młodzież". Trochę znałam, trochę słyszałam, dlatego tym bardziej byłam zaskoczona jak Pani Monika poinformowała mnie, że chcieli przyjść, "bo to moja sąsiadka z bloku".

Jestem dumna, że uczyłam się w tej szkole, a teraz wychodzą z niej inni, mądrzy ludzie - na wzór i podobieństwo!
Dziękuję Pani Monice Lament za przygotowanie spotkania, za pamiątkowy upominek oraz wszystkim nauczycielom i uczniom za poświęcony czas, który mogliście spędzić np. na klasówce z polskiego!

Może nie wszystko jest nagrane, ale duża większość, dlatego zapraszam do otworzenia linku i posłuchania - jeśli uda się coś dosłyszeć :)

https://drive.google.com/open?id=0B6B_D-ACM3JVanJQSm55bkFiUGM





Copyright © ACZkolwiek - kocham życie! , Blogger